Przemówienie Zdzisława Maszkiewicza, Przewodniczącego Zarządu Regionu NSZZ "Solidarność" Ziemia Radomska pod Pomnikiem Radomskiego Czerwca '76 - 2017-06-25 

Szanowni Państwo,
 W 41. rocznicę wydarzeń Radomskiego Czerwca ’76., przy pomniku poświęconym uczestnikom tamtych wydarzeń, w imieniu organizatorów - NSZZ „ Solidarność” Ziemia Radomska, Stowarzyszenia Czerwiec ’76, Prezydenta Miasta Radomia - witam wszystkich zebranych.
 Szczególnie serdecznie witam wszystkich Bohaterów Radomskiego Czerwca’76 represjonowanych w 1976 roku. To Wasze Święto i wam należą się od nas dziś słowa podziękowania i uznania za waszą walkę. Bez Radomskiego Czerwca 1976 roku nie doszłoby do powstania „Solidarności”, a bez „Solidarności” Polska nie odzyskałaby w 1989 r. wolności.
Dziękujemy Wam! 
Witam rodzinę sp. ks. Romana Kotlarza – męczennika Radomskiego Czerwca. Witam dostojnych gości obecnych dziś tu z nami. Jego Ekscelencję Ks. Biskupa Henryka Tomasika, Ordynariusza Diecezji Radomskiej, Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” Tadeusza Majchrowicza.
Witam wszystkie poczty sztandarowe, w tym poczty naszego Związku z pocztami z KF Ursusa i ZR Płockiego na czele. Witam wszystkich członków i sympatyków Związku, przedstawicieli Komisji Zakładowych NSZZ “Solidarność” Regionu Ziemia Radomska, delegacje “Solidarności” z wielu Regionów i „Solidarności” Rolników Indywidualnych.
   Witam radomskich parlamentarzystów prawicy oraz przedstawicieli prawicowych partii i stowarzyszeń politycznych. Witam przedstawicieli władz miasta Radomia z Prezydentem Radosławem Witkowskim, Rady Miejskiej miasta Radomia z Dariuszem Wójcikiem oraz władz samorządowych i wojewódzkich Mazowsza, powiatu ziemskiego Radomskiego oraz powiatów sąsiednich i gmin naszego regionu. Witam przedstawicieli Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego i Związku Sybiraków, harcerzy, Zabużan i Wołyniaków, przedstawicieli IPN z prezesem Jarosławem Szarkiem, panem Marcinem Krzysztofikiem i Danutą Pawlik, Warszawy, Radomia, witam Waldemara Bartosza, Mariana Króla, Waldemara Dubińskiego, Andrzeja Kierkowskiego, Jerzego Obrębskiego, Andrzeja Kropiwnickiego, Krzysztofa Doślę.
Witam przedstawicieli Państwowej i Ochotniczej Straży Pożarnej, leśników, Wojska Polskiego, Państwowej Inspekcji Pracy, Policji, Kuratorium Oświaty, Sanepidu, rektorów radomskich uczelni, dyrektorów zaprzyjaźnionych zakładów pracy, witam młodzież szkół radomskich, narodowców i kibiców, przedstawicieli prasy, radia i TV oraz księży, zakonników i siostry zakonne, rycerzy Jana Pawła II i Kolumba.
      Witam Wszystkich Radomian i mieszkańców Radomskiego, którzy przybyli tu pod Pomnik, by uczcić 41. rocznicę Radomskiego Czerwca ’76. 

Szanowni Państwo,
Od wielu lat spotykamy się tu – pod pomnikiem Radomskiego Czerwca ’76, by oddawać hołd bohaterom tamtych wydarzeń. By wspominać tamte dni, które zmieniły bieg historii Polski. Dzień 25 czerwca 1976 roku był dla Radomia najważniejszym dniem w całej historii XX wieku.
25 czerwca 1976 roku kilkadziesiąt tysięcy radomskich robotników wyszło na ulice, by powiedzieć „nie” komunistycznemu reżimowi. Potem były „ścieżki zdrowia”, tortury, aresztowania i wyrzucanie z pracy. Prześladowania uczestników tamtych wydarzeń i ich rodzin ciągnęły się całymi latami. Z rąk SB zginął ks. Roman Kotlarz, bohaterski kapłan, który miał odwagę błogosławić radomskich robotników idących pod Komitet Wojewódzki PZPR. Miasto zapłaciło za swój brak uległości wobec komunistów odebraniem funduszy, cofnięciem inwestycji i zablokowaniem rozwoju. To bolesne doświadczenie, bolesne brzemię…
Jednak jesteśmy niezmiennie dumni, że tu w Radomiu był jeden z przystanków na drodze naszej ojczyzny do odzyskania suwerenności i niepodległości. Był Poznań, było Wybrzeże, był Radom, a dopiero potem rok 1980 i „Solidarność”. Możemy śmiało powiedzieć – bez Radomskiego czerwca’76 nie byłoby Sierpnia 1980 r. 
To także czas i miejsce, byśmy powiedzieli wszyscy uczestnikom Radomskiego Czerwca  „dziękujemy Wam za waszą odwagę, za waszą walkę”.
Zapoczątkowaliście lawinę, która zmiotła po kilkunastu latach komunistów z ich stołków, zmieniła bieg historii Europy, świata. Jesteśmy więc tu dziś w 41 rocznicę, by powiedzieć temu światu, że zawdzięcza swój obecny kształt także bohaterskim robotnikom z Radomia. By im jeszcze raz podziękować.
Dziękujemy też tym, którzy w 1976 roku, mimo presji komunistycznej nie wahali się by wyciągnąć pomocną dłoń do prześladowanych radomskich robotników  i ich rodzin, którzy wspierali ich materialnie i duchowo, próbowali bronić ich przed zakłamanym komunistycznym wymiarem sprawiedliwości, dyspozycyjnymi sądami i kolegiami.
         Dziękujemy członkom Komitetu Obrony Robotników, Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Kościołowi oraz innym osobom, które kierowały się ową międzyludzką solidarnością. Pomogliście przenieść iskierkę wspólnego dobra przez te najtrudniejsze dla Radomia lata.
Tak z ludzkiego odruchu solidarności i pomocy narodziła się „Solidarność”, która swoją siłę ujawniła w1980 r.

Szanowni Państwo,
To NSZZ „Solidarność” Ziemia Radomska od początku walczył o to, by uczestnicy tamtych wydarzeń zostali zrehabilitowani, by przywrócono im godność i należne miejsce w polskim społeczeństwie.
W piątą rocznicę Radomskiego Czerwca, w 1981 r., dzięki wysiłkom MKR NSZZ „Solidarność” Ziemia Radomska poświęcono kamień węgielny pod pomnik Radomskiego Czerwca’76. I choć w 1981 r. nie udało się wywalczyć pełnej rehabilitacji uczestników radomskiego protestu i nie można było ich publicznie nazwać bohaterami - na kamieniu węgielnym widnieją bowiem zaledwie słowa  o „Ludziach skrzywdzonych  w związku z robotniczym protestem” – to ten kamień stał tu, u zbiegu ulic Żeromskiego i 1 Maja ( dziś 25 Czerwca), jako widomy znak, stale przypominający komunistom, że polskie społeczeństwo jest przeciw nim, a ich władza nie będzie trwała wiecznie. 4 czerwca 1991 roku przy tym pomniku modlił się za Polskę i „Solidarność” Ojciec Święty Jan Paweł II.
   Walkę o przywrócenie godności bohaterom Czerwca’76 oraz zadośćuczynienie im za lata prześladowań „Solidarność” Ziemia Radomska toczyła dalej. Gdy w 1997 r. w wyborach zwyciężyła AWS podjęliśmy starania, by sejm RP przyjął stosowne regulacje prawne przy okazji nowelizacji ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego. Na wniosek Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Ziemia Radomska, przygotowano też pierwsze wnioski kasacyjne dotyczących osób niesłusznie skazanych za uczestnictwo w wydarzeniach Radomskiego Czerwca.
Kolejny etap naszej walki o przywrócenie godności bohaterom Czerwca’76 rozpoczął się po pierwszym zwycięstwie wyborczym Prawa i Sprawiedliwości. Ówczesny premier Jarosław Kaczyński, przeforsował w sejmie RP nowelizację ustawy, którą na wniosek  NSZZ „Solidarność” Ziemia Radomska przygotowała p. poseł  Marzena Wróbel. 19 września 2007 r. prezydent Lech Kaczyński podpisał ją , przywracając tym samym cześć i godność Ludziom Czerwca 1976 r., a także dając im po tak wielu latach możliwość ubiegania się o zadośćuczynienie moralne i finansowe za lata krzywd i prześladowań.
Potem Zarząd Regionu NSZZ „Solidarność” podjął starania, udzielając wszelkiej niezbędnej pomocy, by Bohaterowie Czerwca zorganizowali się. Tak powstało Stowarzyszenie „Czerwiec 76”, którego jednym z zadań jest pielęgnowanie pamięci o wydarzeniach Radomskiego Czerwca’76, o bohaterskich robotnikach Radomia, którzy w tamtych trudnych dniach mieli odwagę upomnieć się o sprawiedliwość i ludzką godność.
W zeszłym roku Zarząd Regonu NSZZ „Solidarność” wraz Prezydentem Miasta Radomia i Stowarzyszeniem Czerwiec ’76 zorganizował obchody 40. rocznicy Radomskiego Czerwca. Uczestniczyli w nich przedstawiciele najwyższych władz państwowych z Prezydentem RP Andrzejem Dudą i premier Beatą Szydło, marszałkami Sejmu i Senatu na czele, członkowie Episkopatu Polski, parlamentarzyści oraz rzesze innych miłych nam gości. Wydarzenie to obiło się szerokim echem w Polsce i świecie, przyczyniając się do rozsławienia i upamiętnienia wydarzeń Radomskiego Czerwca’76.
Niedawno spotkało nas z tego powodu miłe wyróżnienie – zorganizowane przez nas obchody 40. rocznicy Radomskiego Protestu Robotniczego Czerwiec '76 zostały uznane w plebiscycie przeprowadzonym przez Muzeum Historii Polski za Wydarzenie Historyczne Roku 2016. To wspaniałe uhonorowanie naszego wspólnego wysiłku.
Szanowni państwo,
Ten pomnik, to miejsce, to jest miejsce, w którym radomska „Solidarność” walczyła i walczy o szacunek, godność dla Bohaterów Radomskiego Czerwca’76 i wolność naszej ojczyzny wspólnie z przedstawicielami radomskiego Kościoła. To jest to miejsce, w którym od lat odprawiana jest rocznicowa msza św. pod pomnikiem Radomskiego Czerwca’76, zawsze 25.06, zawsze o godz. 18.00.
W marcu 1995 roku Walny Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Ziemia Radomska podjął uchwałę ustanawiającą dotychczasowy kamień węgielny Pomnikiem Bohaterów Radomskiego Czerwca, a kolejne nasze zjazdy podtrzymały ową decyzję.
I choć dziś pojawiają się inicjatywy budowy nowego pomnika, to my od kilku lat proponujemy, by Bohaterom Radomskiego Czerwca wystawiono prawdziwy „pomnik serc” – Dom Weterana dla Bohaterów Czerwca’76  z Radomia, Płocka, Ursusa - gdzie owi  Bohaterowie, których zdrowie i status ekonomiczny zniszczyły lata prześladowań ze strony komuny, mogliby spokojnie, godnie, dostatnio i pod godziwą opieką spędzić resztę swojego życia. Może władze Radomia wraz z samorządowcami z Płocka i Ursusa o taką szlachetną w swojej wymowie i bardzo konkretną zarazem formę upamiętnienia się pokuszą. Takiej mądrości życzymy im z całego serca!